ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ - Θαν. Μαυρίδης

Εμπιστέψου την τράπεζά σου!

  

Η περιουσία των Ελλήνων απαξιώνεται ημέρα με την ημέρα και με διαφορετικές κάθε φορά αφορμές. Η αιτία παραμένει η ίδια: Η χώρα έχει χρεοκοπήσει! Αναγνώστης μας δίνει την δική του οπτική για την κατάληξη που είχε η αγορά επενδυτικού προϊόντος της Eurobank το 2009. Είναι οργισμένος και δικαιολογημένα. Όχι τόσο για το γεγονός ότι έχασε, αλλά για το πως έχασε! 

Θα μπορούσαμε να του πούμε ότι την εποχή εκείνη ήταν αρκετοί εκείνοι που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για τα προϊόντα που πρόσφεραν μεγάλη απόδοση. Αλλά σήμερα δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία αυτή η παρατήρηση. Μεγαλύτερη σημασία έχει όλη η περιγραφή. 

Κανονικά θα πρέπει να την διαβάσουν σε όλα τα υποκαταστήματα των ελληνικών τραπεζών. Κι έπειτα να κρεμάσουν ανάποδα εκείνους τους "μάγκες" που σκέφτηκαν να πουλήσουν προϊόντα με αυτό τον τρόπο. Διαβάστε τι μας έγραψε ο άνθρωπος:

"Toν Ιούλιο του 2009, με κάλεσε η τράπεζα (Eurobank), επειδή ως... καλός πελάτης της, έπρεπε να ενημερωθώ για ένα καινούργιο και άκρως συμφέρον επενδυτικό προϊόν, το οποίο στην ουσία αποτελούσε μακροπρόθεσμη προθεσμιακή κατάθεση. Θυμάμαι, η τράπεζα χαρακτήριζε εμφατικά το συγκεκριμένο προϊόν, ως ΄καταρχήν 5-ετή προθεσμιακή κατάθεση, με δυνατότητα αυτόματης ανανέωσης, ...προορισμένη για τους σταθερούς κ πιστούς πελάτες της΄.
Επρόκειτο για τη διάθεση τίτλων, σε καλούς πάντα πελάτες της (!), οι οποίοι επιπλέον, θα είχαν περιορισμό στο ποσόν, το οποίο θα μπορούσαν να διαθέσουν, προκειμένου να εξυπηρετηθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό της ζήτησης από το «καλό πελατολόγιο» της τράπεζας (!). Η ονομαστική αξία του τίτλου ήταν 50.000 € και ο πελάτης θα είχε τη δυνατότητα αγοράς μικρής ποσότητας των τίτλων, με τα εξής δεδομένα:

α) ονομαστικό επιτόκιο 8,25%,
β) απόδοση τόκου ανά τρίμηνο,
γ) αν και ο τίτλος δεν έφερε ημερομηνία λήξης (δηλαδή, ήταν «άληκτος»), κατά την παρουσίαση αυτού στον πελάτη της τράπεζας, υπογραμμίστηκε το γεγονός, ότι ο τίτλος, κατά πάσα πιθανότητα, θα εξαγοραζόταν από την τράπεζα στην ονομαστική του αξία, πριν την παρέλευση της πενταετίας.
Πριν ενάμισυ μήνα περίπου, στις 06.06.2013 με κάλεσε η τράπεζα, για να μου παρουσιάσει την πρόταση εξαγοράς των τίτλων που είχα.
Συγκεκριμένα, η τράπεζα θα εξαγόραζε τους υφιστάμενους τίτλους, στην ονομαστική τους αξία, όχι όμως με καταβολή μετρητών, αλλά με προσφορά μετοχών, οι οποίες θα προέκυπταν μέσω επικείμενης αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου (στις 28.06.2013) και αφού θα είχε προηγηθεί reverse split των μετοχών της τράπεζας. 

Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, το reverse split των μετοχών ήταν αναγκαίο και είχε ως στόχο την αύξηση της τιμής της μετοχής, σε επίπεδα άνω του 1€, έτσι ώστε η μετοχή να τυγχάνει μελλοντικά της προσοχής των εν δυνάμει ξένων επενδυτικών κεφαλαίων (!). Παραμύθι, ήθελαν να ξεκινήσει το παιχνίδι με το φούσκωμα της τιμής της μετοχής, καθόσον, η τιμή διάθεσης αυτών των μετοχών θα ήταν ίδια με αυτήν που κατέβαλε το ΤΧΣ, για την αγορά των μετοχών της τράπεζας, δηλαδή, περίπου 1,54 € (ανά μετοχή).
Σημειωτέον, η εν λόγω πρόταση εξαγοράς παρουσιάστηκε από ΄εξωτερικό΄ άνθρωπο τράπεζας (δηλαδή, όχι εργαζόμενο του υποκαταστήματος) και κατά τη διάρκεια αυτής της παρουσίασης επισημάνθηκαν τα εξής:
1. Η υποβολή της συγκεκριμένης πρότασης εξαγοράς των τίτλων, ναι μεν έχει προαιρετικό χαρακτήρα, ωστόσο, η μη αποδοχή της, καταρχήν, συνεπάγεται διακοπή καταβολής τόκων στον πελάτη που εξακολουθεί να διακρατά τους τίτλους.
2. Επιπλέον, η μελλοντική πορεία των τίτλων έχει ασαφή εξέλιξη και απροσδιόριστη κατάληξη για τον πελάτη. Με άλλα λόγια, η διακράτησή τους από τον πελάτη έχει παντελώς επισφαλή χαρακτήρα, με την έννοια, ότι ο πελάτης που δεν ανταλλάσσει τους τίτλους, εφεξής, δεν θα μπορεί να τους διαθέσει πουθενά, με το δεδομένο, ότι η αξία τους έχει υποστεί δραματική απομείωση.
3. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις άλλων τραπεζών (ALPHA και ΕΤΕ), οι τράπεζες, ναι μεν εξαγόρασαν τους αντίστοιχους ομολογιακούς τίτλους από τους πελάτες τους, καταβάλλοντας μετρητά, πλην όμως, κουρεύοντας δραματικά το καταβληθέν ποσόν, σε σχέση με την ονομαστική αξία του ομολόγου. Δηλαδή, σύμφωνα με τα ισχυριζόμενα της Eurobank, τα αντίστοιχα ομόλογα των άλλων συστημικών τραπεζών κουρεύτηκαν και ο πελάτης τους έχασε το 50-60% του κεφαλαίου του (αληθές-ψευδές ; ..., ακούσατε κάτι σχετικό εσείς, από αγανακτισμένους πελάτες άλλων τραπεζών, που τους κούρεψαν τα ομόλογα ;).
Σε τελική ανάλυση, η ανταλλαγή των τίτλων με μετοχές της Eurobank ήταν μονόδρομος και άκρως συμφέρουσα επιλογή για τον πελάτη, με το δεδομένο, ότι η χρηματιστηριακή τιμή των μετοχών, την περίοδο που υποβλήθηκε η πρόταση στον πελάτη, ήταν μεγαλύτερη της προσφερόμενης τιμής προς ανταλλαγή.
Αυτό είναι και το ΛΕΠΤΟ ΣΗΜΕΙΟ στην όλη υπόθεση. Ειδικότερα, εκείνη τη χρονική συγκυρία, επειδή υπήρχαν ελάχιστες μετοχές της Eurobank στο χρηματιστήριο, αφού όλες σχεδόν είχαν υποκατασταθεί από τις μετοχές της ΕΤΕ (λόγω της πρόσφατης ανταλλαγής που είχε πριν λίγο καιρό, όταν, υποτίθεται, θα συγχωνεύονταν οι δύο τράπεζες), η τιμή της μετοχής της Eurobank είχε πάρει την ανηφόρα. Έτσι, ολόκληρη την περίοδο που παρουσιαζόταν η πρόταση ανταλλαγής των ομολόγων με μετοχές, η τιμή της μετοχής ήταν πλασματική, δημιουργώντας παντελώς ψευδή και απατηλή εικόνα στον πελάτη!
Στη συνέχεια, όταν προαναγγέλθηκε η πίστωση των μετοχών στους λογαριασμούς των δικαιούχων (Παρασκευή 05.07.2013), ξεκίνησε το κατακρήμνισμα της τιμής της μετοχής. Συγκεκριμένα, την Πέμπτη 04.07.2013 η μετοχή έκλεισε στο -29,60% και στις επόμενες δύο μέρες της διαπραγμάτευσης (Παρασκευή 05.07 και Δευτέρα 08.07) η μετοχή, κλείδωνε απανωτά στο -30%, με τεράστιο ανεκτέλεστο όγκο εντολών πώλησης (της τάξης των 20 εκατομμυρίων τεμαχίων), με αποτέλεσμα, την πρώτη ημέρα που ο πελάτης είχε ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΩΛΗΣΗΣ των μετοχών του (δηλαδή, την Τετάρτη 10.07), η τιμή της μετοχής είχε συντριβεί (γύρω στα 0,58€).

Αποτέλεσμα: ο υποτιθέμενος «καλός πελάτης» της Eurobank, που εμπιστεύθηκε την τράπεζά του και την υποστήριξε ενεργά τα τελευταία πολλά χρόνια, βρέθηκε, μέσα σε 3-4 μέρες, να χάνει το 60% του κεφαλαίου του". 
Αντί επιλόγου

Θα ήθελα να σημειώσω ορισμένα πράγματα, προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Το πρώτο ότι ο καθένας μας θα πρέπει να είναι υποψιασμένος όταν μας προσφέρουν "σίγουρες αποδόσεις" ή "εξωτικά επιτόκια". Το δεύτερο ότι ήταν απόλυτα φυσιολογικό να χάσουν χρήματα όσοι αγόρασαν ανάλογα προϊόντα. Δεν βρίσκονται στην ίδια μοίρα με τους καταθέτες. Και νομίζω ότι ο φίλος που μας έστειλε την επιστολή (πρόκειται για έναν άνθρωπο με εμπειρία στις αγορές) δεν είχε άγνοια κινδύνου. Και δεν κατηγορεί κάποιον για το γεγονός ότι έχασε. Αλλά είναι εξοργισμένος με το πώς έχασε. Τόσο η πώληση του προϊόντος (για... καλούς πελάτες), όσο και όσα ακολούθησαν την μετατροπή των ομολόγων σε μετοχές, είναι καταστάσεις που δεν τιμούν κανέναν. 
Υπάρχει μία ακόμη διαφωνία με τον φίλο επενδυτή. Προσωπικά θεωρώ πιο τίμια την πρόταση που έκανε η Eurobank με την ανταλλαγή, σε σχέση με τις προτάσεις ή τις μη προτάσεις άλλων τραπεζών. Αγόρασε στο 100% της αξίας τους τα ομόλογα και τα αντάλλαξε με μετοχές, όταν άλλες τράπεζες απλά και μόνο έχουν τον κόσμο στο περίμενε ή τον καλούν να ανταλλάξει τα ομόλογα σε μία τιμή μεταξύ 30 και 40 σεντς. Τα ομόλογα που αγόρασε η Eurobank ήταν έτσι κι αλλιώς τιμολογημένα από την αγορά σε τιμές ανάλογες με αυτές που έχει σήμερα και η μετοχή. Άρα, οι επενδυτές δεν έχασαν κάτι σε σχέση με εκείνο που είχαν πριν λίγες εβδομάδες. Μπορεί να πίστεψαν από το ράλι της μετοχής ότι τους περίμενε μία καλύτερη μοίρα κι αυτή η προσδοκία να αύξησε την οργή τους. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχασαν ουσιαστικά. Τους δόθηκε, όμως, η δυνατότητα να πάρουν μελλοντικά τα χρήματά τους, αν και εφόσον η τιμή της μετοχής σημειώσει άνοδο. Η μετοχή μπορεί να ανέβει. Το ομόλογο; Πολύ δύσκολα. Θα πει κανείς ότι σε αυτή την φάση αυτό που λέμε μοιάζει με ασπιρίνη στον ισχυρό πονοκέφαλο των ομολογιούχων. Και θα έχει δίκιο. Επίσης, ότι αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι υπέστησαν μία αληθινή πανωλεθρία. Κι εδώ δίκιο έχει...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr