Επανάληψη...

 

Η ΑΠΟΨΗ - του Βασ. Βαλαμβάνου: 


Η Ελλάδα πρέπει να κάνει στο εσωτερικό της, αυτό που έκαναν οι ξένοι δανειστές για την ίδια! Δηλαδή να κουρέψει τα δάνεια και να μειώσει τα επιτόκια.

ΝΑ δώσει ανάσα  σε εργοδότες και εργαζόμενους. Χώρα που δεν έχει εσωτερική αγορά, δεν αναπτύσσεται προς όφελος των πολιτών της. 


Αναπτύσσεται μεν, αλλά σε όφελος πέντε – δέκα πολυεθνικών που παίρνουν τα «φιλέτα» της και εξαγάγουν τα κέρδη στη «μητέρα» εταιρεία.

Η «λογιστική» και κοντόφθαλμη απάντηση στην πρόταση κουρέματος των δανείων, είναι ότι αυτό είναι αδύνατο, γιατί οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται με χρήματα των δανειστών, άρα, ούτε αυτές, ούτε η κυβέρνηση μπορούν να προχωρήσουν χωρίς την έγκρισή τους.

ΠΟΙΟΣ θα βάλει τα επιπλέον λεφτά και ποιος θα καλύψει την νέα «τρύπα» στο λογιστήριο των τραπεζών;

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ αυτό είναι οικονομικά ανόητο! 


Οι πάντες γνωρίζουν, τραπεζίτες, κυβέρνηση, ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ, ότι τα δάνεια και οι τόκοι, δεν πρόκειται να πληρωθούν… στον αιώνα τον άπαντα!

ΟΙ ίδιοι όμως, επίσης γνωρίζουν, ότι βρίσκονται στην Αθήνα δεκάδες εκπρόσωποι των distress funds, οι οποίοι διαπραγματεύονται με τις τράπεζες την αγορά χαρτοφυλακίων δανείων, επιχειρήσεων και ιδιωτών, σε τιμές το πολύ 30% για ενυπόθηκα δάνεια και 10% για μη ενυπόθηκα.

ΤΑ δάνεια λοιπόν θα πακεταριστούν και θα πουληθούν με discount τουλάχιστον 70%! Έχει υπολογιστεί, ότι τα κέρδη των distress funds από αυτή τη δουλειά, θα ξεπεράσουν τα 15 δισεκατομμύρια!

ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΦΟΥ ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΘΑ ΧΑΘΕΙ το 70% και πάνω, να μη χαθεί μόνο το 30% ή το 40% και το κέρδος να περάσει ΑΜΕΣΑ στην ελληνική οικονομία; Στις επιχειρήσεις και στους καταναλωτές;

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ των διαπραγματεύσεων αυτό το θέμα.  Απλό το σκεπτικό: Είναι πολύ πιο συμφέρον στους δανειστές να χάσουν 30% και 40% βάζοντας φρέσκο χρήμα τώρα, παρά να χάσουν 70% και 90% σε ένα χρόνο από σήμερα…»

Υ.Γ: Δυστυχώς, η «λογιστική», έχει επικρατήσει της οικονομικής. Να είμαστε σίγουροι, ότι δε θα περάσει πολύς καιρός που ένας Τόμσεν θα βγει και θα πει και πάλι…»ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΟΣ…». Αλλά τότε, θα είναι αργά