Βουλή: Ποιος είναι ο πιο μαλάκας; – Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Παλιά, κάπιοι γραφικοί έλεγαν ότι «ποδοσφαιροποιείται» η πολιτική ζωή. Τώρα, χωρίς να είσαι γραφικός θα μπορούσες εύκολα να πεις ότι έχει «μπουρδελοποιηθεί». Δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που φοβούνται τα μπινελίκια ή τις «κακές λέξεις» όπως τις έλεγε η μαμά μου. Τις είχα εύκολες από μικρός, γι' αυτό και στο «μενού» υπήρχε πάντα μία σπασμένη κόκκινη πιπερίτσα που μου έβαζε η μάνα μου στο στόμα. Έτρεχα και δεν έφτανα.



Για να πω την αλήθεια, αν δεν εμπεριέχει κακία, ένα μπινελίκι μού είναι πιο αποδεκτό από μία αποστειρωμένη γλώσσα χωρίς συναίσθημα. Το μπινελίκι έχει πάθος, έχει βάθος, έχει θυμικό. Το προτιμώ από την... παπαρολογία αυτών των πολιτικών ή άλλων ανδρών και γυναικών που φαίνεται ότι ανοίγουν το στόμα τους μόνο για εξαερισμό.

Με αφορμή τα χθεσινά στην Βουλή, μου μπήκε ένα φιλοσοφικό ερώτημα. Ποιος ήταν ο πιο μαλάκας το βράδυ της Τρίτης;  Αυτοί που απειλούσαν λέγοντας πως θα συναντηθούμε στα γουναράδικα για γδάρσιμο. Αυτοί που απειλούσαν με κρεμάλες. Ή μήπως αυτοί που απάντησαν: «Θα μας κλάσεις τα αρχίδια»; Το πρώτο, οι οπαδοί τους το θεωρούν πολιτική θέση!

Να κρεμάσουν, να γδάρουν, να στήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα τους πολιτικούς τους αντιπάλους στην Ελλάδα του 2013. Όταν όλα τα παραπάνω βγαίνουν από στόματα αριστερών είναι σαφές ότι κουβαλάνε την πίκρα από τον εμφύλιο. Υπάρχουν ακόμα βλήματα σε αυτόν τον χώρο μεγάλου βεληνεκούς, τα οποία στο βάθος του μυαλού τους έχουν τον δεύτερο γύρο του Εμφυλίου, όπως έλεγε και πιο παλιά το ΚΚΕ.


Δεν πιστεύω να πιστεύουν πως θα κρεμάσουν κανέναν. Λένε απλώς μία μαλακία, όχι μόνο για να περάσει η ώρα, αλλά για να ευχαριστηθεί και το φιλοθεάμον και πολιτικό κοινό. Όταν κάποιος λέει μία τέτοια παπαριά, ένας ψύχραιμος άνθρωπος, θα λειτουργούσε σαν τον Ιησού. Θα έλεγε ένα του τύπου: «Άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».Ή ένα του άλλου τύπου: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι».

Διότι μόνο πτωχοί το πνεύματι, λένε τέτοιες μαλακίες. Αν είναι όμως αργά το βράδυ, αν είσαι κουρασμένος, αν ο άλλος σε έχει απειλήσει καμμία 50αριά φορές μέχρι σήμερα, δεν μπορεί. Κάποια στιγμή θα σου έρθει η αναφώνηση που είναι στο στόμα του κάθε Έλληνα. Αυτό που η παραπάνω φράση σημαίνει σε πιο ευγενικά ελληνικά «θα μας κάνεις τα τρία δύο».

Εδώ το είπε ο μεγαλύτερος ήρωας του Έθνους, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης στο Φάληρο, πριν την επίθεση στους Τούρκους. Τι να τους έλεγε δηλαδή; Να μου κάνετε περμανάντ την κοτσίδα; Γιαυτό άλλωστε έχει μείνει στην Ιστορία. Στο φινάλε τι άλλο μπορεί να σου κάνει η Ραχήλ Μακρή; Μπορεί να σε κρεμάσει; Να σε γδάρει, να σε στήσει στον τοίχο;

Απλά βρίσκω αγενές από τον Τζαμτζή ότι την απάντηση αυτή την έδωσε σε γυναίκα. Έπρεπε να την έχει ήδη πει σε κάτι μουσάτους και σε κάτι τύπου-αγριεμένους του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο «γίγας» Βαγγέλης Διαμαντόπουλος. Ο οποίος μιας και είναι από την Καστοριά ξέρει από γουναράδικα. Αλλά ούτε και αυτός με ψήνει ότι είναι τόσο αιμοβόρος... Πολύ χαρούμενο τον είδα να χορεύει σε κάτι καρναβάλια για να είναι αιμοδιψής.

Αφού το σκέφτηκα πολύ λοιπόν, κατέληξα ότι περισσότερο μαλάκας είναι αυτός που όταν διεκδικεί την εξουσία φτάνει μέχρι και σε απειλές θανάτου μέσα στο κοινοβούλιο μόνο και μόνο για να δημιουργήσει βαβούρα για τον εαυτό του και ακόμα χειρότερα για να ικανοποιήσει τα ταπεινότερα και τα πιο ζωώδη ένστικτα του κοινού. Και μάλιστα σε μία φάση όπου έχουμε φτάσει το μίσος και τον φθόνο σε ιστορικά υψηλά.

Βρίσκω δε γελοιοδέστερο τέτοιες εκφράσεις να μην έρχονται από περιθωριακούς τύπους αλλά συχνά-πυκνά από τα στόματα των ανθρώπων της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Πέρα από το πολιτικά απαράδεκτο, όλο αυτό συνοδεύεται και από μία τεράστια αγραμματοσύνη, όπως σωστά επεσήμανε η Ντόρα Μπακογιάννη. Προέτρεψε μάλιστα τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει μαθήματα Ιστορίας στους δικούς του. Εμάς θα πήγαιναν στα γουναράδικα Αλέξη μου, δεν θα πήγαιναν τους άλλους.