Την τελευταία φορά ούτε που τη θυμάμαι. Και η μνήμη μου σημειωτέον είναι σε άριστη κατάσταση. Και πώς θα αφήσω τα φιλαράκια μου χωρίς να τα λέμε σε καθημερινή βάση;
Εψαχνα
βλέπετε σήμερα για παράδειγμα αριστερά-δεξιά να διαβάσω κάποιο σχόλιο
για την καθόλα ...άψογη συμπεριφορά της Πειραιώς, αλλά εις μάτην. Μπορώ
να κάτσω αμέτοχος και άφωνος μπροστά σ΄αυτή τη
"συνομωσία" της σιωπής; Δεν μπορώ.
Σου χτυπούν την πόρτα, λέει, και βλέπεις τη Μόνικα απέναντί σου. Τα χάνεις ή δεν τα χάνεις; Ως Μοναχός όμως οφείλω να δείξω χαρακτήρα (λέμε τώρα).
Απλά το σοκ είναι μεγαλούτσικο (γι αυτήν κυρίως) και πιστεύεις ότι είναι ένα ψέμα. Σαν αυτά της Πρωταπριλιάς. Εντάξει, καθυστερήσαμε ένα τρίμηνο...
----------------------------------------
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΛΗΡΕΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΑΘΟΤΙ ΧΘΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΩ ΛΕΠΤΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ - ΤΕΤΟΙΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΝΟΜΠΑΡΩ...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες