TΟ 2007 ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Από τον Σπύρο Κτενά
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ελληνικών επιχειρήσεων μεταποίησης αλουμινίου τα προϊόντα των οποίων χρησιμοποιούνται στα εργοστάσια της BMW και της Mercedes.
Το γεγονός αυτό μας αποκάλυψε στη διάρκεια της συνομιλίας μας ο κ. Ελευθέριος Ταφρόγλου, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αλουμινίου.
-------------------------
Κύριε Ταφρόγλου ο τομέας του αλουμινίου εμφάνισε μια δραματική πτωτική πορεία από το 2007 ως σήμερα. Ποιές είναι οι πραγματικές απώλειες που παρουσίασε;
Πράγματι, το 2007 ήταν η καλύτερη περίοδος στην ιστορία του αλουμινίου στην Ελλάδα. Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε μια πτώση της τάξης του 80%!.
Σε απόλυτου αριθμούς;
Το 2007 ήμασταν στους 100 χιλιάδες τόνους ενώ σήμερα στους 30 χιλιάδες τόνους κάτι που βεβαίως έχει σχέση με την κατακόρυφη πτώση της οικοδομικής δραστηριότητος. Η «επίδοση» αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ύπαρξη των ελληνικών βιομηχανιών διελάσεως αλουμινίου... Από αυτούς τους 100.000 τόνους περίπου το 70-75% πηγαίνει στην οικοδομή – πόρτα, παράθυρο και βέβαια ευρύτερη χρήση. Το υπόλοιπο 25% έχει ένα σορό άλλες χρήσεις που αφορούν τις βιοτεχνίες.
Τι συνέπειες είχε η πορεία αυτή σε επίπεδο απασχόλησης εργαζομένων;
Κοιτάξτε ο τομέας του αλουμινίου δεν περιορίζεται μόνον στην βιομηχανία. Είναι ένας ολόκληρος κλάδος, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται μικρές επιχειρήσεις, βιοτεχνίες, επαγγελματίες, εργαζόμενοι. Ο κλάδος απασχολούσε περίπου 40.000 εργαζομένους ενώ σήμερα είμαστε γύρω στις 30.000.
Η έξαρση των φωτοβολταϊκών δεν βοήθησε τον κλάδο;
Πράγματι η έξαρση των φωτοβολταϊκών βοήθησε. Το θέμα των φωτοβολταικών συστημάτων, για την Ελλάδα ήταν και παραμένει ένα θέμα πάρα πολύ σημαντικό διότι έχουμε ηλιοφάνεια και όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να την εκμεταλλευτούμε. Όμως όπως ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια και είχε μια πάρα πολύ ανοδική πορεία, πρέπει να σημειώσω ότι στα τελευταία 3 - 4 χρόνια της κρίσης είχαμε μια διαφορετική πορεία. Το θέμα των φωτοβολταϊκών είναι ένας από τους τομείς που κράτησε τoν κλάδο διότι είναι σημαντικές οι ποσότητες οι οποίες διατίθενται στην κατασκευή φωτοβολταικών. Παρά τον ανταγωνισμό του σιδήρου, το αλουμίνιο βρήκε δρόμους στην αγορά των φωτοβολταϊκών. Όμως αυτό τελείωσε στο πρώτο τρίμηνο το 2013.
Το πρόγραμμα «Εξοικονόμηση κατ’ οίκον»;
Ήταν πράγματι η δεύτερη μεγάλη «αναπνοή» που παίρναμε και παίρνουμε ως κλάδος. Ανεξάρτητα από τα προβλήματα και τις καθυστερήσεις του από την γραφειοκρατία η οποία συνεχίζεται, ανεξάρτητα από την συμπεριφορά των τραπεζών η οποία συν-πλην έχει βελτιωθεί ελαφρώς - συνεχίζει να είναι ένας παράγοντας που επιβραδύνει την πάρα πολύ καλύτερη εκτέλεση των έργων. Το πρόγραμμα, όμως «Εξοικονόμηση κατ’ οίκον» μας κράτησε και συνεχίζει να μας κρατάει σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό. Είναι μάλιστα ευχάριστο ότι θα συνεχιστεί και το 2014. Έχουμε μάλιστα λάβει σχετικές διαβεβαιώσεις από τα αρμόδια υπουργεία και τους αρμόδιους φορείς και από Ευρώπη αλλά και από την ελληνική πολιτεία.
Η πτώση της εγχώριας αγοράς τόνωσε την εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων αλουμινίου;
Πολλές φορές έχω τονίσει ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αλουμινίου ότι το αλουμίνιο είναι στρατηγικής σημασίας υλικό για την χώρα μας. Εμείς είμαστε μια χώρα με καθετοποιημένη παραγωγή, δηλαδή ξεκινάμε από τον ελληνικό βωξίτη και τελειώνουμε στο να φτιάχνουμε παράθυρα, πόρτες, φωτοβολταϊκά. Γι’ αυτό λέω έχουμε μία πλήρως καθετοποιημένη δραστηριότητα. Αυτό είναι το πρώτο μας πλεονέκτημα και το δεύτερο η υψηλή ποιότητα των προϊόντων μας. Αυτό έχει δώσει μια ευκαιρία στις ελληνικές επιχειρήσεις να πραγματοποιήσουν εξαγωγές. Οι επιχειρήσεις μας είναι εφοδιασμένες με κατάλληλα ευρωπαϊκά πιστοποιητικάβκαι βεβαίως δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Στις καλές εποχές λοιπόν - τότε που άνθιζε η οικοδομική δραστηριότητα τα προϊόντα των επιχειρήσεων κατευθύνονταν κατά 70% στην ελληνική αγορά και κατά 30% στο εξωτερικό. Τώρα τα πράγματα έχουν ανατραπεί υπέρ των εξαγωγών. Ήταν ένα αναγκαίο... καλό. Τι είδαμε λοιπόν; Οι ελληνικές βιομηχανίες αλουμινίου αντέδρασαν γρήγορα και προσπάθησαν να επιταχύνουν την εξωστρεφή τους δραστηριότητα και το πέτυχαν. Έχουμε λοιπόν φτάσει σήμερα το ποσοστό εξαγωγών να αντιπροσωπεύει το 50% και κάποια τρίμηνα το 55% του τζίρου των εταιρειών.
Κάποια στιγμή, αν δεν κάνω λάθος, οι εξαγωγικές επιδόσεις του τομέα αλουμινίου ξεπέρασαν ακόμα και τις αντίστοιχες επιδόσεις του τομέα των νωπών οπωροκηπευτικών...
Πράγματι, κατά διαστήματα υπήρξαμε ο καλύτερος εξαγωγικός τομέας, μετά τα πετρελαιοειδή βεβαίως
Οι ελληνικές επιχειρήσεις εντείνουν απλώς τις εξαγωγικές τους προσπάθειες ή έχουν να επιδείξουν κάποια συγκεκριμένα αποτελέσματα;
Κοιτάξτε, το ελληνικό κούφωμα αλουμινίου ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις το γερμανικό κούφωμα και αναφέρομαι σε αυτό διότι πραγματικά είναι πάρα πολύ ποιοτικό. Αντιστοίχως αναταγωνίζεται και το ιταλικό κούφωμα που έχει την φινέτσα. Εμείς συνδυάζουμε και τα δύο. Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να περιμένει ότι οι εξαγωγικές μας προσπάθειες θα εστιάζονταν σε αυτό. Κι όμως, τα κουφώματα, αντιπροσωπεύουν το μικρότερο ποσοστό. Αντιθέτως σε άλλα προϊόντα ειδικών απαιτήσεων έχουμε πολύ υψηλότερες εξαγωγικές επιδόσεις. Και αυτό είναι μία απόδειξη ότι η ελληνική βιομηχανία έχει σοβαρά πλεονεκτήματα.
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να κάνω μία ποαρένθεση: στον τομέα της έλασης αλουμινίου έχουμε την ΕΛΒΑΛ η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ των καλύτερων ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εταιρειών ελάσεως. Η εταιρεία είναι εξωστρεφής κατά 85% που σημαίνει ότι τα προϊόντα έλασης της ΕΛΒΑΛ, τα Ελληνικά προϊόντα από ελληνικά χέρια από ελληνική πρώτη ύλη, στέκονται επάξια στην Ευρώπη. Αυτό αν θέλετε αναγορεύει και τον τομέα έλασης σε έναν καθαρό διαφημιστή της χώρας μας στο εξωτερικό. Εδώ κλείνει η παρένθεση. Για να επανέλθω στα προϊόντα διέλασης και μάλιστα στα προϊόντα ειδικών προδιαγραφών και απαιτήσεων, ειδικών σχημάτων και και κραμάτων σας λέω ότι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν σημαντικές επιτυχίες.
Μπορείτε να μας δώσετε κάποια παραδείγματα;
Κοιτάξτε, η ελληνική βιομηχανία εξάγει στην Βόρεια Ευρώπη προϊόντα αυτοκινητοβιομηχανίας. Υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις, που εξάγουν στην BMW ή στην Mercedes καλύπτοντας τις πιο υψηλές προδιαγραφές αυτοκινήτων σε θέματα ασφάλειας και ποιότητας. Καταλαβαίνετε μιλάμε για προϊόντα που δεν επιδέχονται ούτε το απειροελάχιστο ποσοστό αστοχίας. Άρα στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας έχουμε Ελληνικές επιχειρήσεις που εξάγουν προϊόντα υψηλών απαιτήσεων και προδιαγραφών. Αυτός είναι ο ένας τομέας. Ο άλλος τομέας είναι τα ειδικά προφίλ, ένα απλό παράδειγμα για να γίνω αντιληπτός προφίλ για να φτιάχνει κανείς το σώμα του κινητήρα, του μικρού κινητήρα της μικρής αντλίας αυτό είναι ένα κομμάτι από προφίλ που βγαίνει από την πρέσα, η βιοτεχνία η Ευρωπαϊκή και κάποτε οι Ελληνικές που δυστυχώς λόγω της κρίσης εξέλειπαν. Περνώντας ένα προφίλ κόβει αυτό το πράγμα ανά 30-40 πόντους και φτιάχνει ένα μοτέρ αυτά είναι τα προφίλ των ειδικών απαιτήσεων.
Το μεγάλο πρόβλημα ωστόσο είναι ότι οι επιτυχίες αυτές έγιναν κάτω από τρομακτικά εμπόδια. Και δεν μιλάω μόνον για το εφιαλτικό τοπίο της κρίσης αλλά και για πρόσθετα εμπόδια όπως είναι το ασσύληπτο ενεργειακό κόστος των βιομηχανιών....
Πράγματι, τον τελευταίο χρόνο γίνεται πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση και έχει να κάνει ακριβώς με το κόστος ενέργειας. Γνωρίζουμε ο καθένας στο κομμάτι του και ο καθένας στον τομέα του ότι είμαστε πάρα πολύ ακριβοί. Είτε λέγεται οικιακό τιμολόγιο είτε λέγεται βιομηχανικό τιμολόγιο, εμένα με ενδιαφέρει το βιομηχανικό τιμολόγιο, το οποίο είναι πανάκριβο σε σύγκριση με την Ευρώπη. Είτε μιλάμε για φυσικό αέριο είτε μιλάμε για ηλεκτρικό ρεύμα. Και ξέρετε η συζήτηση αυτή δεν είναι μία πολυτέλεια. Το κόστος ενέργειας είναι ένας καθοριστικός παράγων του κόστους παραγωγής προϊόντος. Επίσης εκείνο που πρέπει να μην ξεχνάμε είναι ότι το αλουμίνιο αυτό καθαυτό σαν υλικό και η παραγωγική του διαδικασία είναι ένα υλικό το οποίο έχει ενεργειακές ανάγκες. Είναι λοιπόν ζωτικής σημασίας θέμα να μειωθεί το κόστος ενέργειας, και θα πρέπει να μειωθεί διότι δεν είμαστε πλέον ανταγωνιστικοί. Τον τελευταίο καιρό η Ευρωπαϊκή Ένωση αλουμινίου με τον γενικό της διευθυντή τον κύριο Γκετς, έδωσε μια συνέντευξη, μιλάει για μια απώλεια θέσεων εργασίας, κλείνουν εργοστάσια αλουμινίου στην Ευρώπη, που σημαίνει απώλεια θέσεων εργασίας και από την άλλη έχουμε ένα κόστος το οποίο κάποια στιγμή θα μας φέρει σε πολύ μεγάλη συρρίκνωση αυτό αγγίζει και την πατρίδα μας πολλαπλώς. Αν θέλουμε την βιομηχανία θα πρέπει να μειώσουμε σήμερα τα τεράστια κόστη ενέργειας.
Σας ευχαριστώ θερμά.
Να είστε καλά.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ TIMETV
H Ελλάδα δεν είναι μία χώρα η οποία παράγει μόνον ποιοτικά
αγροτικά προϊόντα. Διαθέτει μία βιομηχανία υψηλής τεχνογνωσίας η οποία
εξάγει υψηλής ποιότητας βιομηχανικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται από
μεγάλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ελληνικών επιχειρήσεων μεταποίησης αλουμινίου τα προϊόντα των οποίων χρησιμοποιούνται στα εργοστάσια της BMW και της Mercedes.
Το γεγονός αυτό μας αποκάλυψε στη διάρκεια της συνομιλίας μας ο κ. Ελευθέριος Ταφρόγλου, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αλουμινίου.
-------------------------
Κύριε Ταφρόγλου ο τομέας του αλουμινίου εμφάνισε μια δραματική πτωτική πορεία από το 2007 ως σήμερα. Ποιές είναι οι πραγματικές απώλειες που παρουσίασε;
Πράγματι, το 2007 ήταν η καλύτερη περίοδος στην ιστορία του αλουμινίου στην Ελλάδα. Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε μια πτώση της τάξης του 80%!.
Σε απόλυτου αριθμούς;
Το 2007 ήμασταν στους 100 χιλιάδες τόνους ενώ σήμερα στους 30 χιλιάδες τόνους κάτι που βεβαίως έχει σχέση με την κατακόρυφη πτώση της οικοδομικής δραστηριότητος. Η «επίδοση» αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ύπαρξη των ελληνικών βιομηχανιών διελάσεως αλουμινίου... Από αυτούς τους 100.000 τόνους περίπου το 70-75% πηγαίνει στην οικοδομή – πόρτα, παράθυρο και βέβαια ευρύτερη χρήση. Το υπόλοιπο 25% έχει ένα σορό άλλες χρήσεις που αφορούν τις βιοτεχνίες.
Τι συνέπειες είχε η πορεία αυτή σε επίπεδο απασχόλησης εργαζομένων;
Κοιτάξτε ο τομέας του αλουμινίου δεν περιορίζεται μόνον στην βιομηχανία. Είναι ένας ολόκληρος κλάδος, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται μικρές επιχειρήσεις, βιοτεχνίες, επαγγελματίες, εργαζόμενοι. Ο κλάδος απασχολούσε περίπου 40.000 εργαζομένους ενώ σήμερα είμαστε γύρω στις 30.000.
Η έξαρση των φωτοβολταϊκών δεν βοήθησε τον κλάδο;
Πράγματι η έξαρση των φωτοβολταϊκών βοήθησε. Το θέμα των φωτοβολταικών συστημάτων, για την Ελλάδα ήταν και παραμένει ένα θέμα πάρα πολύ σημαντικό διότι έχουμε ηλιοφάνεια και όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να την εκμεταλλευτούμε. Όμως όπως ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια και είχε μια πάρα πολύ ανοδική πορεία, πρέπει να σημειώσω ότι στα τελευταία 3 - 4 χρόνια της κρίσης είχαμε μια διαφορετική πορεία. Το θέμα των φωτοβολταϊκών είναι ένας από τους τομείς που κράτησε τoν κλάδο διότι είναι σημαντικές οι ποσότητες οι οποίες διατίθενται στην κατασκευή φωτοβολταικών. Παρά τον ανταγωνισμό του σιδήρου, το αλουμίνιο βρήκε δρόμους στην αγορά των φωτοβολταϊκών. Όμως αυτό τελείωσε στο πρώτο τρίμηνο το 2013.
Το πρόγραμμα «Εξοικονόμηση κατ’ οίκον»;
Ήταν πράγματι η δεύτερη μεγάλη «αναπνοή» που παίρναμε και παίρνουμε ως κλάδος. Ανεξάρτητα από τα προβλήματα και τις καθυστερήσεις του από την γραφειοκρατία η οποία συνεχίζεται, ανεξάρτητα από την συμπεριφορά των τραπεζών η οποία συν-πλην έχει βελτιωθεί ελαφρώς - συνεχίζει να είναι ένας παράγοντας που επιβραδύνει την πάρα πολύ καλύτερη εκτέλεση των έργων. Το πρόγραμμα, όμως «Εξοικονόμηση κατ’ οίκον» μας κράτησε και συνεχίζει να μας κρατάει σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό. Είναι μάλιστα ευχάριστο ότι θα συνεχιστεί και το 2014. Έχουμε μάλιστα λάβει σχετικές διαβεβαιώσεις από τα αρμόδια υπουργεία και τους αρμόδιους φορείς και από Ευρώπη αλλά και από την ελληνική πολιτεία.
Η πτώση της εγχώριας αγοράς τόνωσε την εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων αλουμινίου;
Πολλές φορές έχω τονίσει ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αλουμινίου ότι το αλουμίνιο είναι στρατηγικής σημασίας υλικό για την χώρα μας. Εμείς είμαστε μια χώρα με καθετοποιημένη παραγωγή, δηλαδή ξεκινάμε από τον ελληνικό βωξίτη και τελειώνουμε στο να φτιάχνουμε παράθυρα, πόρτες, φωτοβολταϊκά. Γι’ αυτό λέω έχουμε μία πλήρως καθετοποιημένη δραστηριότητα. Αυτό είναι το πρώτο μας πλεονέκτημα και το δεύτερο η υψηλή ποιότητα των προϊόντων μας. Αυτό έχει δώσει μια ευκαιρία στις ελληνικές επιχειρήσεις να πραγματοποιήσουν εξαγωγές. Οι επιχειρήσεις μας είναι εφοδιασμένες με κατάλληλα ευρωπαϊκά πιστοποιητικάβκαι βεβαίως δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Στις καλές εποχές λοιπόν - τότε που άνθιζε η οικοδομική δραστηριότητα τα προϊόντα των επιχειρήσεων κατευθύνονταν κατά 70% στην ελληνική αγορά και κατά 30% στο εξωτερικό. Τώρα τα πράγματα έχουν ανατραπεί υπέρ των εξαγωγών. Ήταν ένα αναγκαίο... καλό. Τι είδαμε λοιπόν; Οι ελληνικές βιομηχανίες αλουμινίου αντέδρασαν γρήγορα και προσπάθησαν να επιταχύνουν την εξωστρεφή τους δραστηριότητα και το πέτυχαν. Έχουμε λοιπόν φτάσει σήμερα το ποσοστό εξαγωγών να αντιπροσωπεύει το 50% και κάποια τρίμηνα το 55% του τζίρου των εταιρειών.
Κάποια στιγμή, αν δεν κάνω λάθος, οι εξαγωγικές επιδόσεις του τομέα αλουμινίου ξεπέρασαν ακόμα και τις αντίστοιχες επιδόσεις του τομέα των νωπών οπωροκηπευτικών...
Πράγματι, κατά διαστήματα υπήρξαμε ο καλύτερος εξαγωγικός τομέας, μετά τα πετρελαιοειδή βεβαίως
Οι ελληνικές επιχειρήσεις εντείνουν απλώς τις εξαγωγικές τους προσπάθειες ή έχουν να επιδείξουν κάποια συγκεκριμένα αποτελέσματα;
Κοιτάξτε, το ελληνικό κούφωμα αλουμινίου ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις το γερμανικό κούφωμα και αναφέρομαι σε αυτό διότι πραγματικά είναι πάρα πολύ ποιοτικό. Αντιστοίχως αναταγωνίζεται και το ιταλικό κούφωμα που έχει την φινέτσα. Εμείς συνδυάζουμε και τα δύο. Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να περιμένει ότι οι εξαγωγικές μας προσπάθειες θα εστιάζονταν σε αυτό. Κι όμως, τα κουφώματα, αντιπροσωπεύουν το μικρότερο ποσοστό. Αντιθέτως σε άλλα προϊόντα ειδικών απαιτήσεων έχουμε πολύ υψηλότερες εξαγωγικές επιδόσεις. Και αυτό είναι μία απόδειξη ότι η ελληνική βιομηχανία έχει σοβαρά πλεονεκτήματα.
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να κάνω μία ποαρένθεση: στον τομέα της έλασης αλουμινίου έχουμε την ΕΛΒΑΛ η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ των καλύτερων ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εταιρειών ελάσεως. Η εταιρεία είναι εξωστρεφής κατά 85% που σημαίνει ότι τα προϊόντα έλασης της ΕΛΒΑΛ, τα Ελληνικά προϊόντα από ελληνικά χέρια από ελληνική πρώτη ύλη, στέκονται επάξια στην Ευρώπη. Αυτό αν θέλετε αναγορεύει και τον τομέα έλασης σε έναν καθαρό διαφημιστή της χώρας μας στο εξωτερικό. Εδώ κλείνει η παρένθεση. Για να επανέλθω στα προϊόντα διέλασης και μάλιστα στα προϊόντα ειδικών προδιαγραφών και απαιτήσεων, ειδικών σχημάτων και και κραμάτων σας λέω ότι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν σημαντικές επιτυχίες.
Μπορείτε να μας δώσετε κάποια παραδείγματα;
Κοιτάξτε, η ελληνική βιομηχανία εξάγει στην Βόρεια Ευρώπη προϊόντα αυτοκινητοβιομηχανίας. Υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις, που εξάγουν στην BMW ή στην Mercedes καλύπτοντας τις πιο υψηλές προδιαγραφές αυτοκινήτων σε θέματα ασφάλειας και ποιότητας. Καταλαβαίνετε μιλάμε για προϊόντα που δεν επιδέχονται ούτε το απειροελάχιστο ποσοστό αστοχίας. Άρα στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας έχουμε Ελληνικές επιχειρήσεις που εξάγουν προϊόντα υψηλών απαιτήσεων και προδιαγραφών. Αυτός είναι ο ένας τομέας. Ο άλλος τομέας είναι τα ειδικά προφίλ, ένα απλό παράδειγμα για να γίνω αντιληπτός προφίλ για να φτιάχνει κανείς το σώμα του κινητήρα, του μικρού κινητήρα της μικρής αντλίας αυτό είναι ένα κομμάτι από προφίλ που βγαίνει από την πρέσα, η βιοτεχνία η Ευρωπαϊκή και κάποτε οι Ελληνικές που δυστυχώς λόγω της κρίσης εξέλειπαν. Περνώντας ένα προφίλ κόβει αυτό το πράγμα ανά 30-40 πόντους και φτιάχνει ένα μοτέρ αυτά είναι τα προφίλ των ειδικών απαιτήσεων.
Το μεγάλο πρόβλημα ωστόσο είναι ότι οι επιτυχίες αυτές έγιναν κάτω από τρομακτικά εμπόδια. Και δεν μιλάω μόνον για το εφιαλτικό τοπίο της κρίσης αλλά και για πρόσθετα εμπόδια όπως είναι το ασσύληπτο ενεργειακό κόστος των βιομηχανιών....
Πράγματι, τον τελευταίο χρόνο γίνεται πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση και έχει να κάνει ακριβώς με το κόστος ενέργειας. Γνωρίζουμε ο καθένας στο κομμάτι του και ο καθένας στον τομέα του ότι είμαστε πάρα πολύ ακριβοί. Είτε λέγεται οικιακό τιμολόγιο είτε λέγεται βιομηχανικό τιμολόγιο, εμένα με ενδιαφέρει το βιομηχανικό τιμολόγιο, το οποίο είναι πανάκριβο σε σύγκριση με την Ευρώπη. Είτε μιλάμε για φυσικό αέριο είτε μιλάμε για ηλεκτρικό ρεύμα. Και ξέρετε η συζήτηση αυτή δεν είναι μία πολυτέλεια. Το κόστος ενέργειας είναι ένας καθοριστικός παράγων του κόστους παραγωγής προϊόντος. Επίσης εκείνο που πρέπει να μην ξεχνάμε είναι ότι το αλουμίνιο αυτό καθαυτό σαν υλικό και η παραγωγική του διαδικασία είναι ένα υλικό το οποίο έχει ενεργειακές ανάγκες. Είναι λοιπόν ζωτικής σημασίας θέμα να μειωθεί το κόστος ενέργειας, και θα πρέπει να μειωθεί διότι δεν είμαστε πλέον ανταγωνιστικοί. Τον τελευταίο καιρό η Ευρωπαϊκή Ένωση αλουμινίου με τον γενικό της διευθυντή τον κύριο Γκετς, έδωσε μια συνέντευξη, μιλάει για μια απώλεια θέσεων εργασίας, κλείνουν εργοστάσια αλουμινίου στην Ευρώπη, που σημαίνει απώλεια θέσεων εργασίας και από την άλλη έχουμε ένα κόστος το οποίο κάποια στιγμή θα μας φέρει σε πολύ μεγάλη συρρίκνωση αυτό αγγίζει και την πατρίδα μας πολλαπλώς. Αν θέλουμε την βιομηχανία θα πρέπει να μειώσουμε σήμερα τα τεράστια κόστη ενέργειας.
Σας ευχαριστώ θερμά.
Να είστε καλά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός επιτρέπεται μόνο σε εγγεγραμμένους χρήστες